از ما که گذشت فکری به حال جوانان کنید/گفتگو با جوانی که به دام اعتیاد گرفتار شده/ما هم قربانیان این اجتماعیم

در هیاهوی دعواهای سیاسی منطقه و وعده های سر خرمن مسولین هنگام انتخابات در مورد رفع معضل بیکاری  وسرگرمی جوانان، رقابت روستاها و طایفه های دهستان خیرگو جهت ساخت حسینیه ها و مساجد مضاف وفخر فروشی در این زمینه وعدم راه اندازی کارخانه و کار تولیدی جهت اشتغال،  ما نوجوانان و جوانان دهستان به فراموشی سپرده شدیم وحاصل این بی توجهی بالا رفتن آمار نگران کننده  اعتیاد و به تبع آن افزایش آسیب های اجتماعی از قبیل طلاق،فساد،دزدی و......می باشد.  

البته مسجد خودش سنگر و مکانی هست که  جوانان را تا عرش الهی برده اما این که مسجد بسازیم و بگذاریم خاک بخورد و برای جوانان برنامه های فرهنگی ومثمرثمر نداشته باشیم ظلم به مسجد و جوانان است.

از دیر باز مردم دهستان به داشتن ثروت در بین اهالی منطقه معروف بوده اند اما دریغ و صد حیف که از این ثروت به نحو احسنت در زمینه های مختلف علی الخصوص در زمینه  آموزش ، بهداشت واشتغال جوانان استفاده نشد و استفاده آن را کسانی خارج از دهستان برده اند.

 اعتیاد یــک «بیمارى اجتماعی» است که عوارض جسمى و روانى دارد و تا زمانى که بـه علل گرایش «بیمار» توجه نشود، درمان جسمى و روانى فقط براى مدتى نتیجه‏ بخش خواهد بود و فـــرد مـــعتاد دوباره گرفتار « مواد اعتیاد آور» می‏ گردد.

اعتیاد به موادمخدر یکى از مهمترین مشکلات اجتماعی، اقتصادى و بهداشتى است که عوارض ناشى از آن تهدیدى جدى براى جامعه بشرى محسوب شده و موجب رکود اجتماعى در زمینه ‏هاى مختلف مى‌گـــــردد همچنین ویــرانگری‏ هاى حاصل از آن زمینه ساز سقوط بسیارى از ارزش‌ها و هنجارهاى فرهنگى و اخلاقى شده و بدین ترتیب سلامت جامعه را بطور جدى به مخاطره مى‌اندازد.

هیچ کس مادرزاد معتاد به دنیا نمی آید و هیچ جوانی هم دوست ندارد که گرفتار هیولایی بنام اعتیاد شود اما نا آگاهی خانواده ها و جوانان،عدم آموزش نوجوانان در مدارس واجتماع ،نبود مشاور و راهنمای دلسوز ، بیکاری ، نداشتن سرگرمی وداشتن هیجان بالا در دوران نوجوانی و جوانی  باعث می شود ناخواسته وارد راهی شوی که  پایانش اعتیاد می باشد.

اکنون من با همه استعداد ها وتوانایی هایم در دام اعتیاد گرفتار شده ام و روزی هزار بار آرزوی مرگ می کنم وگاهی که به آینه نگاه می کنم ناخودآگاه اشک در چشمانم جاری می شود وبیش از پیش از خودم بدم می آید که چه بر سر خود آورده ام .از نوع نگاه و رفتار اطرافیان و مردم خسته شده ام و احساس حقارت می کنم ،گویی از یک سیاره دیگر به این منطقه آمده ایم و اصلا عضوی از این اجتماع نیستیم ما نیز قربانیان این اجتماع و تجارت پرسود مواد مخدر هستیم.

 در عین حال از اینکه می شنوم نوجوانان و جوانان دهستان فقط بابت سرگرمی مواد مخدر جدید از قبیل شیشه و.. استفاده می کنند ترسم از آینده نامعلوم خودم و آنها بیش تر می شود.

من از مردم و مسولینی  که فقط شعار می دهند و در هفته اعتیاد هم کارهایشان بیش تر نمایش خیابانی می باشد جهت حمایت از معتادان و مبارزه با اعتیاد توقع ندارم که فکری به حال امثال ما کنند اما ای کاش بستری آماده می کردید تا تعداد معتادان از این بیش تر نشود.

 از همه والدین و اهالی  تقاضامندم که دعواهای بی پایان سیاسی و قومی  همچنین  افکار کهنه را کناری بگذارند و به فکر نسل آینده دهستان باشند تا بتوانند از نیروی جوانی و استعدادشان در راه توسعه و پیشرفت منطقه استفاده کنند.