فراموشی آموزش و پرورش رایگان/ همه طرح هایی که دست در جیب اولیا داشتند/اصلی از قانون اساسی که نادیده گرفته می شود
کمبود کلاس درس و فضای آموزشی مناسب در مدارس دهستان خیرگو و همچنین نداشتن معلم در برخی مدارس دهستان تانیمه دوم مهرماه از یک طرف و اختصاص ندادن بودجه از طرف اداره آموزش و پرورش بخش علامرودشت جهت نوسازی و بهبود فضای آموزشی در سطح دهستان گازخیز اما محروم خیرگو این سوال را در ذهن متبلور می کند که آیا اصل آموزش و پرورش رایگان و عدالت آموزشی به فراموشی سپرده شده است؟
تب بالا گرفتن کمکهای اجباری از اولیا دانشآموزان در مدارس دولتی از یک سو و گرفتن شهریههای چندین میلیونی در مدارس غیردولتی از سوی دیگر باعث شده تا تصور شود که تاکید قانون اساسی بر آموزش و پرورش رایگان به کناری نهاده شده و دیگر خبری از این اصل نیست. اما قانون اساسی چه میگوید؟
در اصل سیام قانون اساسی آمده است که «دولت موظف است وسایل آموزش و پرورش رایگان را برای همه ملت تا پایان دوره متوسطه فراهم سازد و وسایل تحصیلات عالی را تا سر حد خودکفایی کشور به طور رایگان گسترش دهد.»
باید توجه کرد که آنچه در اراده مقنن قانون اساسی به عنوان آموزش و پرورش رایگان آمده تنها آموزش رایگان نبوده و از تمام لوازم تحصیل علم و تربیت که اصطلاحا آموزش و پرورش در کنار هم را شامل میشود مد نظر داشته و معتقد بوده است که هم آموزش و هم پرورش باید رایگان باشد. همچنین از آنجاکه مقدمه واجب، خود واجب است، تمامی امکانات لازم برای تحصیل رایگان نیز باید رایگان باشد تا اولیای دانش آموزان در درجه اول و خود دانش آموزان در وهله بعدی بدون دغدغه به تحصیل علم و معرفت پرداخته و روز به روز تعالی پیدا کنند.
پس از کنارگذاشته شدن طرح مدارس نمونه مردمی، این بار با گسترش مدارس هیات امنایی، اختیار اداره مدارس به هیات امنای مدرسه که منتخب اولیا و مربیان مدرسه بود واگذار شد تا بر اساس این اختیار هیات امنا بتوانند تامین بخشی از هزینههای مدارس را از جیب اولیای دانش آموزان اجباری کنند.
در نهایت باید توجه کرد که اجرا یا عدم اجرای هر قانونی، علاوه بر نتایج حقوقی که بر آن بار می شود، آثاری اخلاقی، فرهنگی و تربیتی دارد و این تاثیرات بر رفتارها و خلق و خوهای در جامعه تاثیر گذاشته و با تبعیض بین دانشآموزان میتوان شاهد رفتارهای تبعیضی در بزرگسالی آنها بود. دانشآموزانی که به واسطه مکنت مالی در مدارس خاص ثبتنام میکنند شاید بهره هوشی بالاتری از دانشآموزانی که در یک مدرسه کپری عشایری تحصیل میکنند نداشته باشند اما شاید اجرای یکنواخت و بدون تبعیض اصل 30 قانون اساسی میتوانست از بسیاری از ناهنجاریهای بعدی جلوگیری کند.