دشت

ای دشت شتاب کن کمی آب بیار

یک جرعه ی آب وقطره ای خواب بیار

شش ماهه ی تشنه،بی گنه،خفته به خون

شایدبرسد آب کمی تاب بیار

این قافیه ها تشنه تر از عباس اند

محض دل عباس ، تو سیراب بیار

آن دشت، پر از سکوت و تاریکی بود

تاصبح برای دشت، مهتاب بیار

تا خار و خسی به پای طفلی نرود

یک دشت جدید، شام نایاب بیار

هروقت که یاد کربلا می افتم

ای شعر! برای قافیه ، آب بیار

احمدعالی(چاه کور)