مهدی اخوان ثالث در سال ۱۳۰۷ در توس‌نو مشهد چشم به جهان گشود.در مشهد تا دوره متوسطه ادامه تحصیل داد
نوجوانی به شاعری روی آورد و در آغاز قالب شعر کهن را برگزید.
در سال ۱۳۲۶ دوره هنرستان مشهد رشته آهنگری را به پایان برد و همان‌جا در همین رشته آغاز به کار کرد. در آغاز دههٔ بیست زندگیش به تهران آمد و پیشهٔ آموزگاری را برگزید.
اخوان چندبار به زندان افتاد و یک‌بار نیز به حومه کاشان تبعید شد.
تصاویر دلنوشته مقطع ابتدایی نامه ای به امام زمان علیه السلام
ابتدایی:
سیده فاطمه حسینی
راهنمایی:
سیده نداء رضوی
تصاویر دلنوشته های بیشتر در ادامه مطلب
بی تو گاه
نفس کشیدنم خاطره می اید
کاش از همه سو بیاید....
تو نمی آیی ومن
دست دلم به چند قدمی هم نمی رسد
حالا که پیر به دنیا می ایند
جوانه ی موهایم
فرقی نمی کند کدام زمان؟
حق با دیروزها بود
من
پیرترین غمگین این عصرم...
بانو ببین
چگونه تپه های کمرگاهم
تیرطعنه می زنند بر ناتوانی ام!
حالا بگو
چگونه دل هوای شعر تازه ای کند
ببین
چگونه پاییز سرنوشت
ناگزیر روزهای من شده!
غزل بانوی شعر سپیدم!
سپیدغزل خوانم!
حالا کمی اب بیار
هنوز هم نام تو
نشای زندگی مرا سبز می زند
ودنباله های بلند دامنت
دردفترم شعر می شود
ودیدنت...
اه! دیدارتو
بهارترین لبخندها را عیدی می دهند
کافیست بانو
کافیست
کمی شکفته شوی.
سید مصطفی حسینی
دراین فرصت به دست آمده می خواهیم خاطرات فرهنگی گذشته خیرگورایادآوری کنیم تانوجوان وجوان امروزمابه خودببالدکه چه گذشته فرهنگی درخشانی داشته ایم وبه خودبیایدوببالدوبه این گذشته شکوهمندافتخارکند.
بین چاه عینی ولامرد این دهستان غنی
خیرگو باشد که دارد حرفها گفتنی
از کجایش گویمت من تا شوی آگه جوان
از شجاعانش ویا آن درهای سفتنی
مدت سی وسه سال از جنگ ها بگذشته است
لیک ما محروم میباشیم انجا ماندنی
شعله گازش نموده گرم کل منطقه
دود ان رفته هوا محروم از این گاز غنی
ما که از انجا برون رفتیم وقت همت است
حقمان خوردن یک عده چه اب خوردنی
زادگاه خویش را اباد سازیدش زنو
تا نباشد همچنان محروم اگراهل فنی
این دهستان مرکز چندین مکان دیگر است
چاه کورو اندروکمالی همچه تاجش بر سر است
تاج امیری خود گواه شعر من باشد چنین
هست اسماعیل اباد گوشه ای زان سرزمین
یا که از روگیرهای خوب ان نام اوران
دیگری باشد گرازی تابه مرز شاوران
نورالدینی وتمرویه ز برکه ملا گویمت
جمله محرومند مستضعف نمی گیرد غمت
بوده یک وقتی چنان اباد مردانی دلیر
سینه میدادند ازمردانگی برسوی تیر
امتدادش تا شرف اباد باشد ان مکان
قلعه تل با علی محسنی باشد بدان
از مرادا تا محمدعلیا وصل به هم
هست چاه رمضان اینجا دلم بگرفته غم
ازچه محروم است این کوی دیارعاشقان
حیف دیگر نیست از ابادیش نام و نشان
قلعه سهراب ومهراباد تا مرز کتک
قولها دادند سازند تمامش یک به یک
چارطاقی که به طاق نصرتش معروف بود
تاکنون محفوظ مانده جایش از چشم حسود
خیرگو با مردم خوبش همیشه شاد باد
دور از چشم حسودان خرم و اباد باد
سیدا تا میتوانی کن دفاعش زین میان
تا که بخشد روشنی مانند ماه اسمان
سید ابراهیم حسینی نژاد
